Wedstrijdverslag Rik Vancayseele en Sobry Stephan in de Eifel Rally.
Woensdag
Nog voor zonsopgang vertrekken we richting Daun, de Triumph TR7 netjes op de aanhangwagen. Myriam en Luca vergezellen ons met de verkenningswagen.
We zijn een van de eersten ter plekke, dus tijd genoeg om beslag te leggen op de nodige meters service-ruimte, en alles netjes op te zetten. Daar krijg je honger van en zo werd meteen onze eerste Currywurst mit Pommes van het weekend gedegusteerd.
In de late namiddag op naar het rallycentrum om de administratieve formaliteiten af te handelen en ons pakket roadbooks, formulieren en deurnummers in ontvangst te nemen.
Terwijl Rik de wagen netjes bestickert , kan ik mij meteen in de roadbooks verdiepen . Mooi verzorgd, gedetailleerd, dat ziet er allemaal goed uit.
Donderdag
Geen tijd om uit te slapen . Vanaf 07h15 mag er verkend worden. Les 1 voor de co-piloot : andermans nota’s zijn niet ideaal ook al is de kp onveranderd ten opzichte van het jaar voordien.
Dan maar besloten alles vanaf nul te beginnen en uiteindelijk met eigen nota’s de verkenning van de verschillende kp’s afgerond.
Daarna op naar het vliegveld voor de traditionele fotoshoot en ik moet even in m’n arm knijpen om zeker te zijn dat ik niet droom. Dit is het grootste rijdende rallymuseum ter wereld. 60 jaar rallygeschiedenis lanceert zich over de startbaan.
Ondertussen zijn onze servicemannen Seppe en Thijs ook gearriveerd en kunnen ze zich over de TR7 ontfermen om die klaar te zetten voor de Shakedown.
Shakedown, aanschuiven aan de start. Terwijl Rik de kalmte zelf is (het is tenslotte zijn 4de deelname), zit ik behoorlijk gestresseerd ernaast . Andere piloot, andere wagen, eerste keer de Eifel Rallye. Het is even wennen om het juiste ritme van nota’s doorgeven te vinden, maar al bij al niet slecht. Les 2 voor de co-piloot : roepen hoeft niet, juist daarom heb je een intercom.
Terwijl we aanschuiven om voor de 2de maal over de Shakedown te gaan, zie ik Neuville achter ons . Dus wijselijk aan de starter gevraagd om toch maar 2 minuten tussen te laten.
Na 3 maal de Shakedown te hebben afgereden, is de ‘klik’ er in de cockpit en kunnen we vol vertrouwen de dag afsluiten.
Vrijdag
Alweer geen tijd om uit te slapen, technische controle om 08h15. Alles wordt in orde bevonden . Voor de rest een rustige voormiddag, er worden wat hogere banden gelegd vooraan om de spoiler te sparen bij het uitkomen van de waterbak op de Superstage.
Superstage dus . Veel volk, veel plaats, mooi onverhard , paar lange bochten en een paar haakse bochten . Jumpen doen we niet aan mee. Er is meer mee te verliezen dan te winnen. En de waterbak is leuk voor de foto’s maar heeft voor mij geen meerwaarde.
Mijn intercom heeft kuren. Adapters tussen 2 verschillende systemen zijn toch niet alles.
Terug naar de service, kleinzoon Luca zorgt dat de wagen weer netjes staat en Thijs en Seppe leggen terug andere banden en kijken nog eens alles na. De reservehelm wordt getest en de verbinding is glashelder .
2de KP van de dag : Hilgerath . Een dikke 20 km, rondkoers met jump . Vlotte start, even wat lange stukken en dan R3 het bos in. De situaties volgen elkaar op in een vlot tempo en het het vertrouwen groeit. We zijn zowaar even gewichtsloos bij de 2de doortocht. Het tempo wordt nog wat verhoogd en we gaan ervoor. Dan T L3 en wat verder flying finish . Rik heeft genoten, ik ook . We dampen als 2 koerspaarden. Nog nooit zoveel adrenaline gevoeld.
Bijna euforisch rijden we terug naar de service . Nog wat nakaarten en de dag wordt afgesloten.
Zaterdag : 2x3 kp’s op het menu
1ste KP : Kelberger Land , mijn zwart beest . Besloten om het kalm aan te doen , ook al omdat ik niet 100% zeker was van m’n nota’s . En inderdaad , wat verder is het van dat. Gelukkig een vrij brede en lange uitremzone. Even wat gevloekt op mezelf en dan as good as it gets de KP verder afgewerkt.
2de KP: Demerath . Vastbesloten het deze keer perfect te doen en dat is ook gelukt . Strak tempo, foutloos . Blij dat het terug vlot gaat.
3de KP : Lehwald. We gaan goed van start en genieten. Technisch niet de makkelijkste kp maar we zijn goed bezig . Tot in die fameuze linkse bocht waar er ook een Skoda afgegaan is . Hij voor de vangrail, wij tegen de vangrail. Een niet eens zo harde klap, maar verder rijden is er niet meer bij. De stewards zijn ware professionals en duwen ons veilig van het parcours (bergop, 200 meter verder…)
Onze service-crew en relatie deelnemers verwittigd, wagen op de trailer en over and out . Even wordt het stil maar Rik neemt alles filosofisch op en begint meteen aan de heropbouw te denken.
Ik heb een prachtig weekend beleefd. Dit waren vier hoogdagen voor mij. Veel plezier gemaakt, veel gezweet en er een paar goede vrienden bij gemaakt.
Mijn beste dank aan Rik en Myriam om mij deze unieke kans te geven. En natuurlijk merci aan Luca en the men in black Seppe en Thijs, die ervoor gezorgd hebben dat wij enkel maar aan rijden hoefden te denken.
